به طوری که فرهنگ های لغت اروپایی می نویسند، این واژه از کلمه ی “تمپانومِ” لاتین که مبنای رنگ می باشد، گرفته شده است. بنا بر این به این نتیجه می رسیم که لغت تمبر که به معنی کاغذِ نوشته و یا مصوری است که بر روی پاکت نامه می چسبانند، ارتباطی با لغت تمپانوم ندارد و این طور به نظر می رسد که ارتباط این دو واژه با یک دیگر را نمی توان قبول نمود.
ولی از طرف دیگر به این مطلب بر می خوریم که در زبان مغولی به مُهری که بر روی نامه ها می زدند و یا ستوران را با آن داغ می کردند “تمغا” می گفتند و به احتمال زیاد این واژه ی مغولی به اروپا رفته و به همان معنی مُهر بر روی کاغذ -با تبدیل (غ) به (ر)- در فرانسه معمول گردیده است. طبق نوشته ی فرهنگ های شرقی، یکی ازمعانی تمغا، مُهری است که پس از دریافت باجِ گمرک براجناس زده می شد.
به نظر آقای پژمان، نویسنده ی کتاب “تاریخ پست و تلگراف و تلفن”، خود واژه ی تمغا را، مغولان باید از قوم ایرانی که متمدن و دارای رسوم مختلف مبادلات بوده اند گرفته باشند. از نظر ایشان، اصل این کلمه “تنخواه” فارسی است که ظاهراً مقدار پول یا کالابی بوده است که به عنوان گمرک از صاحبان مال التجاره دریافت می کرده اند.
تو رو خدا بس کن به هر چیزی میرسین میخواین بگین ایرانی بوده خدا شفاتون بده